چکیده :
امروزه حفظ منابع آب ، یعنی حیاطی ترین ماده ای که بشر به آن نیاز دارد بطور فزاینده ای مورد توجه مجامع مختلف بین المللی قرار گرقته است. رشد روزافزون جمعیت و در نتیجه بهره برداری بیش از حد از منابع محدود آب از یک طرف و آلوده شدن آنها بسبب فعالیت های گوناگون زیستی ، کشاورزی و صنعتی از طرف دیگر همگی دست به دست همدیگر داده و زنگ خطر بحران آب را در سال های آینده به صدا در آورده است. بنابراین حفظ کیفیت فیزیکی و شیمیایی و بیولوژیکی منابع آب سرلوحه فعالیت بسیاری از سازمان هایی است که به نحوی با آن سر و کار دارند.